zaterdag 16 oktober 2010

de frituur...herstel: de snackbar

Soms heb je even geen tijd of gewoon even geen zin om te koken! Dat moment was gister Na een hectisch middagje besloot ik om patat te halen. Ik ben nog niet helemaal gewend aan het woord patat, de friet zit nog steeds in mijn hoofd.
Maar friet of patat is één pot nat.

Er waren maar liefst 14 mensen in de snackbar! Nadat ik mijn bestelling had gedaan, plaatste ik mezelf aan een tafeltje waar een klein mager mannetje zat. Ik had door de drukte heerlijk de tijd om mensen te bestuderen, wat bijna een hobby blijkt te worden . Het is heerlijk om ergens te wonen waar je bijna geen mens kent en al helemaal geen bekenden tegen komt in de snackbar! Dus ik kan ongegeneerd mensen bekijken. Met open mond of met mond dicht, het maakt allemaal niet uit, geen mens die me kent! Mannen op klompen, een vrouw met namaak UGG’s, een kind met trainingspak, vreselijk lelijke vrouwen en maar 1 die er erg leuk uit zag. Het mannetje naast me was duidelijk vrijgezel. Niet omdat je dat merkt, want hij zei of deed niets, maar gewoon hoe hij eruit zag. Dat zie je soms meteen (denk/fantaseer je dan) Spijkerbroek tot bijna aan zijn middel, kalend hoofd met hier en daar wat krullen en schoenen die je 40 jaar geleden kon vinden in een schoenenwinkel.

Er kwamen 2 vrouwen en een man binnen. De man van het 3tal deed de bestelling en de 2 vrouwen namen een tafeltje. Moeder en dochter, dat zag je zo. Moeder die qua kleding in het gelijk wil staan met haar dochter, een stretch spijkerbroek met onderaan mooi omgevouwen pijpen tot ong. 30 cm……wauw… De man was de partner van dochter en duidelijk nog niet zo lang samen. Ze deed wat nerveus en kreeg een rood hoofd toen hij terug kwam. De man naast me riep ineens “He, hou ist mit tie dan? Woar waarkst toe nou?” De man naast me en de partner van de dochter van de moeder kenden elkaar blijkbaar van vroeger.
Hij kwam er even bij zitten. “Nou, ik bin waark nou bie piep en ben bezig mit mien riebewies veur de bus!” alsdus de partner. “Och waarkst toe door?”zegt de vrijgezelle man naast me. “Moar dat riebewies most toe dat zulf betoaln? Dat kost ja wel 9000 eurooos.” “Nee” ,zegt de partner, dat krieg ik betoald vant bedrief” Dat kost uhhh…eem denkn….twaihonderd, vaarhonderd, zeshonders, neegnhonderd en vieftienhonderd…nou ik denk zon drai doezend euroos…
Moar ik krieg dat dus ik houf niks te betoaln!”
“Das ja mooi”, zegt de oude vrijgezel en wanneer bist kloar den”
“Als alles goud goat dan mot ik in november exoamn doun”
“En hest ook al n keer mit n dubbeldekker reedn?”
“Nee doe wel nait?”
“Joa, ik heb ja alle riebewiezen diest kenst hebbn”

Er werd geroepen1 friet met 1 schnitzel

De oude vrijgezel staat op en ik denk in mezelf…mijn mensenkennis is redelijk ok, een menu voor 1 persoon!

Hij loopt langs ons en zegt……Ik wil nog ain ding doun! Stroaljoager riebewies hoaln!!!

Een vrijgezel op leeftijd, waarschijnlijk lang bij zijn moeder gewoond tot ze stierf, nooit een vrouw gehad en gewoon als een klein jongetje door blijven dromen!

Wat kan het leven soms simpel zijn

woensdag 6 oktober 2010

Slakken

Wel 100 slakken in een struik...wat kan dat interessant zijn! Niet voor mij, maar wel voor Rody. Rody vind alles wat beweegt leuk, of het nu langzaam of snel gaat, als het maar in de natuur leeft. Gister na het eten heeft hij de struik “ontdekt”… Ik moest Yaro halen van voetballen en kon Rody niet vinden. Het voordeel van een vlaggetje aan een fiets maken is in dit geval dat ik een vlaggetje boven de struik uit zag komen. Ik trof hem bij de struik aan met een bakje waarin 12 slakken zaten…en Rody wilde deze 12 slakken natuurlijk mee naar huis
Ik gaf aan dat de slakken niet mee naar binnen konden en hij zette ze op het muurtje bij de container. Nu waren deze slakken niet zo langzaam en binnen 3 sec. kropen er al 3 uit. Dit was niet naar Rody’s zin en wilde de slakken mee IN de auto naar voetbal. Een strijd zeg ik je…….want slakken in de auto zie ik niet helemaal zitten. Ik uitgelegd dat de snelle slakken in no-time door de hele auto gaan kruipen en mama daar wel eens een aanrijding door zou kunnen veroorzaken omdat mama helemaal NIET van slakken houdt………
Uiteindelijk liet hij ze met veel protest staan op het muurtje…. Terug gekomen van voetbal was de helft van de slakken al een ‘eigen leven’ gaan leiden. Voordat ik de griezels aan de voordeur heb liggen legde ik aan Rody uit dat de slakken een VEEL beter leven hebben bij de bladeren. Dat ze nu niets te eten hebben en dan dood gaan. Nou dat was wel voldoende, want hij liet ze netje uit in de struik.

Vandaag kwam ik thuis gefietst vanuit mijn werk. Toen ik bijna bij huis was kwam ik Yaro tegen op de fiets… “Rody is kwijt!!” riep hij al fietsend langs me heen. De schrik slaat je om het hart! Toen zag ik mijn moeder ook al zoekend lopen, dan weet je dat het menens is…
Ik op de fiets door de straten, roepen, bij mensen thuis vragen, mensen die ik tegen kom vragen…..GEEN Rody. Ik zag het al helemaal voor me een zoektocht met de politie…

Ik kwam Yaro weer tegen die had ook nog niets gezien…ik vroeg aan Yaro is Rody op de fiets? Nee zei Yaro. Dat is al best vreemd, Rody gaat bijna nooit zonder fiets en zonder dat leuke vlaggetje is hij ook minder goed te vinden. Inmiddels bijna schor van het roepen gooide ik er nog ns HEEL hard RODYYYYYY uit…… en plots… “jaha??”

Rody zat gewoon 10 meter van ons huis bij de "familie slak"… Rody zat helemaal met zijn hoofdje in de slakkenwereld en hoort en ziet helemaal niets meer om zich heen.

Dat zet je aan het denken…. Hij heeft ze vast allemaal een naam gegeven. Hij vraagt zich vast af hoe de meubeltjes allemaal in dat huisje staan en of ze er ook een tv met pipi langkous hebben… Hij denkt vast…de slakkenmama is ALTIJD thuis en maakt zich nooit druk of boos…
Ik weet nu…Rody kwijt? Dan is hij vast bij zijn slakkenmama……