woensdag 27 april 2011

DinsVanSlagDag

Het begon met te weinig nachtrust. Op het werk had ik het idee dat alle mensen die ik telefonisch sprak ook slecht gehumeurd waren. Ik denk ook dat dat zo was... De gesprekken waren van mijn kant toch wel heel vriendelijk...zelfs met knallende hoofdpijn. Als ik iemand nog een fijne middag wenste, kreeg ik als reactie dat maak IK zelf WEL uit ! Als ik iemand vertelde dat haar geld waarschijnlijk na 16 uur op haar bankrekening staat, kreeg ik als reactie Nou dan kan ik wel al dood zijn...Aan mij lag het niet, toch?

Thuis gekomen krijg je het nieuws dat mams toch niet naar huis mag, vanwege aderonsteking. Ze mag geen naalden meer in haar lichaam en krijgt operatief een kastje in borstkas, zodat daar infusen en chemo's op aangesloten kunnen worden. Een tegenvaller dus, even VanSlag..

Nog even snel op bezoek om 18.30 uur. Ook in het ziekenhuis leek het alsof de mensen vandaag hun dag niet hadden....

Verplegers kwamen insuline spuiten bij de ziekenhuisbuurvrouw van mam. Mevrouw Broekhorst, heeft u uw eigen spuit bij u? Uhm....ik ben mevrouw Jansen en heb geen suiker. Op dit papier aan uw bed staat toch echt mevrouw Broekhorst.... Ze lopen richting mijn moeder en zeggen..."dan moet u mevrouw Broekhorst zijn" gelukkig kan mijn moeder zelf praten en zeggen dat ze mevrouw van Boven heet. Het zal je maar gebeuren dat je geen stem hebt, of niet geheel bij bewustzijn bent!! Even later komt er iemand met een nieuwe infuuszak met calcium. Ze willen deze aansluiten bij mijn moeder, die net een paar uur geen infuus meer heeft... De buurvrouw roept dat zij diegeen is met te weinig calcium en het aan haar infuus moet! Je kunt toch ook wel ZIEN dat mevrouw van Boven helemaal geen infuus aan zich heeft hangen??
Zelfs de verplegers die GEEN fouten mogen maken hadden last van VanSlagDag!

Toen ik richting de lift ging om naar huis te gaan, trof ik daar een oude liefde. heel vreemd, dat was namelijk uit de tijd in Maastricht! Ook al wist ik dat hij in Assen woont, niet heel ver van Emme, was ik even van slag hem hier te zien. Je herkent iemand meteen, maar de connectie is even weg. 3 jaar niet gezien, alleen gezien in Limburg, heel vreemd hem dan in Emmen tegen te komen. Ik was VanSlag! Ik liep met hem richting parkeerautomaat, ondertussen kletsten we over vanalles en nogwat. Daarna richting de auto namen we afscheid, zijn auto stond rechts, de mijne helemaal links. tenminste...dat dacht ik. Stond mijn auto gewoon tegenover die van hem, helemaal rechts. Ik was VanSlag. Nog even zwaaien, erg leuk hem nog eens te zien, ik rijd weg....wil mijn kaartje voor de slagboom pakken...kaartje weg... Ik kon me niet meer herinneren waar ik hem in had gedaan, mee had genomen, op had gegeten, weg had gegooid. Ik was VanSlag. Terug het ziekenhuis weer in, kaartje zoeken...niets... gelukkig zijn ze daar best aardig en hoefde ik mijn naam maar in de intercom in te spreken en het boompje ging omhoog. Thuis gekomen ging het gelukkig goed. Ik had het vanaf 20 uur tot nu, te druk gehad om nog VanSlag te zijn
Soms lijkt het of je mensen aansteekt, of zou het andersom zijn geweest? Wie was er vandaag nog meer VanSlag?

donderdag 7 april 2011

Slecht gehumeurd

Ik sta op, een half uur later dan normaal. Ik maak de kids wakker en vind dat ze zich vandaag best zonder mijn hulp kunnen redden met aankleden. 11 en 5 jaar oud…dat zou gewoon iedere dag moeten. Ik heb ze door en door verwend! Rody maakt mij duidelijk dat hij er geen zin in heeft. Hij blijft liggen. Met geen stok uit bed te krijgen en hij jammert dat als ik hem niet help, hij niet naar beneden gaat. Ik merk dat mijn humeur vandaag ver beneden peil is.
Ja, zelfs ik heb dat! Ik dreig dat ik hem wel in zijn onderbroek op school afzet.
Yaro doucht zich, droogt zichzelf af, ik leg hem wel netjes zijn kleren klaar, behalve zijn trui. Mahaaam (als ik inmiddels naar beneden loop) waar is mijn truihui….? Ik zeg tegen hem dat ik geen zin heb in discussies over welke trui hij aan wil of juist niet en dat hij zichzelf maar een trui moet gaan zoeken. Beneden maak ik een boterham voor de kids klaar, hun broodtrommels en maak mezelf een stuk of wat crackers en wil rustig in een tijdschrift lezen. Ik roep nog naar boven dat Rody nu wel heel erg moet opschieten. Rody vindt het allemaal wel best. Zijn bed is nog lekker warm en hij denkt er niet over daar uit te stappen. Ik wil net aan mijn eerste cracker beginnen….vraagt Yaro of ik hem wil overhoren. Zucht… nadat hij de eerste 2 plaatsen al niet weet te noemen zakt mijn humeur nog dieper en verwijt hem dat dat papier al bijna 2 weken in huis ligt. Buiten spelen is veel belangrijker he Yaro? Je zoekt het maar uit, mijn school is het niet.

Ik eet mijn ontbijt, drink een kop thee…loop daarna naar boven om Rody uit zijn bed te trekken. Kleed hem aan Zeg streng dat hij nu heel snel zijn boterham moet eten… Ik kijk in de spiegel op de badkamer. Zucht… zelf aan mijn kop kun je zien dat het mijn dag niet is. En het is nog wel mijn vrije.
Ach…als de kids zo naar school zijn duik ik er nog even in. Dit neem ik me vaker voor, maar ik vind het oh zo zonde van de tijd. Als ik alleen mijn huis weer binnen stap, rook ik eerst een sigaret en drink een kop koffie. De zon schijnt…het is prachtig weer…wanneer dringt de zon mijn humeur door?
De wasmachine maar ns leeg halen en weer vol stoppen. Als je iets nuttigs doet, moet je humeur daar wel beter van worden. Ik haal de was van de badkamer en zie dat het daar best een rommeltje is. Ok…emmer, dweil, glassex, antikal, ajax, zeem, spons….badkamer helemaal leeg halen…alles weg gooien wat leeg is, badspeelgoed in een mandje en soppen maar…. Als ik bijna klaar ben schop ik per ongeluk het doosje wattenstaafjes om met mijn voet, die ik ff op de grond had gezet. Ik denk dat er wel 200 in zaten. Grrr…… ik hou me in pluk kalm staafje voor staafje van de grond…gooi ze terug in het bakje en zet het opzij. Nog even het bad drogen en daarna dweilen dan ben ik klaar. Ik draai me om, schop weer tegen het bakje….raap weer 200 staafjes van de grond…zeg deze keer alleen ‘kut’…en ga kalm….zen….verder. In gedachten laat ik een aantal gebeurtenissen van het afgelopen jaar de revue passeren.
Gelukkig hebben de leuke dingen in mijn gedachten nu inmiddels de overhand. Leuke aandacht, lieve familie, leuke feestjes de laatste tijd, leuke mensen ontmoet, kijken naar slapende kids, de oudste slapend met een liefdesbriefje in zijn hand, voetbal, leuk werk…en nog meer. Ik kijk rond in mijn badkamer. Jee, wie heeft er nu zo’n badkamer als alleenstaande moeder? De meeste getrouwde stellen hebben er niet eens zo één!

Ik ruim verder op, laat het daarna uit, verschoon zijn hok, pleeg nog wat telefoontjes….zie dat de kamer inmiddels ook wel weer een opruimbeurt kan gebruiken…maar nee. Ik laat het erbij. Ik ga genieten van het mooie weer

Het gaat helemaal goed komen vandaag….