Het begon met te weinig nachtrust. Op het werk had ik het idee dat alle mensen die ik telefonisch sprak ook slecht gehumeurd waren. Ik denk ook dat dat zo was... De gesprekken waren van mijn kant toch wel heel vriendelijk...zelfs met knallende hoofdpijn. Als ik iemand nog een fijne middag wenste, kreeg ik als reactie dat maak IK zelf WEL uit ! Als ik iemand vertelde dat haar geld waarschijnlijk na 16 uur op haar bankrekening staat, kreeg ik als reactie Nou dan kan ik wel al dood zijn...Aan mij lag het niet, toch?
Thuis gekomen krijg je het nieuws dat mams toch niet naar huis mag, vanwege aderonsteking. Ze mag geen naalden meer in haar lichaam en krijgt operatief een kastje in borstkas, zodat daar infusen en chemo's op aangesloten kunnen worden. Een tegenvaller dus, even VanSlag..
Nog even snel op bezoek om 18.30 uur. Ook in het ziekenhuis leek het alsof de mensen vandaag hun dag niet hadden....
Verplegers kwamen insuline spuiten bij de ziekenhuisbuurvrouw van mam. Mevrouw Broekhorst, heeft u uw eigen spuit bij u? Uhm....ik ben mevrouw Jansen en heb geen suiker. Op dit papier aan uw bed staat toch echt mevrouw Broekhorst.... Ze lopen richting mijn moeder en zeggen..."dan moet u mevrouw Broekhorst zijn" gelukkig kan mijn moeder zelf praten en zeggen dat ze mevrouw van Boven heet. Het zal je maar gebeuren dat je geen stem hebt, of niet geheel bij bewustzijn bent!! Even later komt er iemand met een nieuwe infuuszak met calcium. Ze willen deze aansluiten bij mijn moeder, die net een paar uur geen infuus meer heeft... De buurvrouw roept dat zij diegeen is met te weinig calcium en het aan haar infuus moet! Je kunt toch ook wel ZIEN dat mevrouw van Boven helemaal geen infuus aan zich heeft hangen??
Zelfs de verplegers die GEEN fouten mogen maken hadden last van VanSlagDag!
Toen ik richting de lift ging om naar huis te gaan, trof ik daar een oude liefde. heel vreemd, dat was namelijk uit de tijd in Maastricht! Ook al wist ik dat hij in Assen woont, niet heel ver van Emme, was ik even van slag hem hier te zien. Je herkent iemand meteen, maar de connectie is even weg. 3 jaar niet gezien, alleen gezien in Limburg, heel vreemd hem dan in Emmen tegen te komen. Ik was VanSlag! Ik liep met hem richting parkeerautomaat, ondertussen kletsten we over vanalles en nogwat. Daarna richting de auto namen we afscheid, zijn auto stond rechts, de mijne helemaal links. tenminste...dat dacht ik. Stond mijn auto gewoon tegenover die van hem, helemaal rechts. Ik was VanSlag. Nog even zwaaien, erg leuk hem nog eens te zien, ik rijd weg....wil mijn kaartje voor de slagboom pakken...kaartje weg... Ik kon me niet meer herinneren waar ik hem in had gedaan, mee had genomen, op had gegeten, weg had gegooid. Ik was VanSlag. Terug het ziekenhuis weer in, kaartje zoeken...niets... gelukkig zijn ze daar best aardig en hoefde ik mijn naam maar in de intercom in te spreken en het boompje ging omhoog. Thuis gekomen ging het gelukkig goed. Ik had het vanaf 20 uur tot nu, te druk gehad om nog VanSlag te zijn
Soms lijkt het of je mensen aansteekt, of zou het andersom zijn geweest? Wie was er vandaag nog meer VanSlag?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten